Niedawno będąc w bibliotece natrafiłam na książkę Colleen Hoover pt. "Pułapka uczuć". Wiele o książkach tej autorki słyszałam dlatego postanowiłam ją przeczytać. "Zjadłam ją" w dwa dni. Tak mnie wciągnęła!



"Layken skończyła niedawno osiemnaście lat. Zaledwie kilka miesięcy wcześniej niespodziewanie straciła ojca. Wraz z kochającą matką i młodszym bratem postanawiają zostawić za sobą przeszłość w Teksasie, by rozpocząć nowe życie w Michigan. Sprzedają dom, pakują rodzinne pamiątki i wyruszają na północ. Każde z nich z innymi obawami i planami na dalszą przyszłość. Zarówno Lake, jak i Kel nie chcą porzucać szkoły, przyjaciół, wspomnień związanych z ulubionymi miejscami. Boją się tego, co ich czeka prawie dwa tysiące kilometrów od domu. Prawdziwego domu. Julia też się martwi. Mimo to stara się dodać otuchy swoim dzieciom i wesprzeć ich w najtrudniejszych chwilach.
Po przyjeździe na miejsce okazuje się, że już pierwszy kontakt z sąsiedztwem z naprzeciwka zwiastuje poważne zmiany w rodzinnych relacjach. A to dopiero początek niezwykle emocjonalnej, momentami przezabawnej historii losów dwóch rodzin Cohen i Cooperów, w której nikt nie zdaje sobie sprawy, jak ich członkowie staną się sobie bliscy w obliczu śmiertelnej choroby i codziennych problemów."

Ostatnio, gdy przeglądałam internet natrafiłam na przepis na bułeczki żytnie. Od jakiegoś czasu chciałam takie zrobić, więc wydrukowałam przepis i wzięłam się do roboty. Wyszły przepyszne! A co jest najlepsze, nie trzeba dużo czasu by je przygotować. Zostawiam dla was przepis! :)

Składniki : 
- 200g mąki pszennej
- 400g mąki żytniej
- 60g drożdży
- 1 łyżeczka cukru
- 300 ml ciepłej wody
- 2 łyżki oleju
- 1,5 łyżeczki soli

Obie mąki należy wsypać do miski, dodać pokruszone drożdże, olej, cukier, sól i na sam koniec wlać ciepłą wodę (nie wrzątek) i zagnieść ciasto.
Następnie odstawić ciasto na 40 minut i przykryć czystą ściereczką do wyrośnięcia.
Gdy ciasto już wyrośnie podzielić je na mniejsze części (9) i uformować bułki. Potem przełożyć na blachę i odstawić na 20 minut, aby mogły jeszcze trochę wyrosnąć. Po upływie tego czasu naciąć je  w kilku miejscach.
Bułki piec w piekarniku rozgrzanym do 200 stopni Celsjusza przez 25 minut. Po upieczeniu wyjąć je z piekarnika i posmarować zimną wodą.

Wraz z powstaniem Ziemii pojawiły się na niej żywe organizmy. Były przeróżne.Z jednych przekształcały się w drugie. Trwało to wiele lat,wieków. Ziemia nieprzerwanie się zmieniała. Pojawili się ludzie, a wraz z nimi pierwsze cywilizacje. Na zarośniętej przeróżną roślinnością kuli ziemskiej, zaczęło się coś dziać. Ludzie tworzyli osady,wycinali lasy,polowali.Tak jak inny byli stworzeniami.Lata mijały. Coś umierało, coś się tworzyło, coś się przekształcało.Wiele się zmieniło. I w wyniku tego, powstało wszystko, co jest teraz.
Naukowcy badali.Odkrywali.Zapisywali. Mamy wiadomości o przeszłości. O tym co było kiedyś.Na Ziemi obecnie istnieje wiele gatunków zwierząt. Gąbki, parzydełkowce, pierścienice,mięczaki, nicienie, stawonogi,płazińce,szkarłupnie, ryby, płazy, gady,ptaki, ssaki itd.Hmm.Wszystko się dzieli.Każdy typ zwierząt ma kilka gatunków.
Chyba najważniejsza istotą na szycie piramidy jest człowiek.O człowieku wiemy wiele, no bo przecież jesteśmy ludźmi. Wiemy jak się zachowujemy, jakie mamy nawyki, co jadamy. W sumie nie wiadomo jeszcze co można powiedzieć.Aaaa! Człowiek też dzieli się na gatunki. Laktoowogetarianizm,laktowegetarianizm,owowegetarianizm,weganizm,witarianizm,frutarianizm,
liquidarianizm,sprautarianizm.

Życie składa się z wielu pięknych chwil, ale także złych. Czasem jest tak, że jesteśmy szczęśliwi i nie wyobrażamy sobie, żeby mogło być inaczej.Wszystko się układa, nie ma większych problemów. Po prostu cud, miód! Każdego dnia promieniejemy ze szczęścia.Zawsze uśmiechnięci, zadowoleni z życia.Wydaje się, że nic nie może tego zmienić, że tak już zawsze będzie.



Jednak życie nie jest takie proste.Możemy planować sobie nie wiadomo jak cudownie, układać plany w głowie, ale nie wszystko zawsze się udaje.Nasza droga życiowa nigdy nie jest prosta, są na niej zakręty, rozwidlenia dróg, ślepe uliczki. Gdyby ktoś powiedział mi, że miał proste życie, pękałabym ze śmiechu.Czasami wszystko lubi się komplikować. Nie tak prosto, delikatnie.  Lecz w taki sposób, że ciężko się potem pozbierać. Ból, który jest wtedy w nas jest na tyle ogromny, że nie potrafimy sobie z nim radzić.