Witam wszystkich serdecznie!
Z tego powodu, że za oknem, no nie jest fajnie, ciągle pada, wieje, robi się coraz bardziej zimno, jest pochmurno, ciemno jak wstajemy, przychodzę do was z postem, który mam nadzieję sprawi, że chociaż na serduszku zrobi się cieplej! Jesień kojarzy się jakoś z takim melancholijnym czasem. Szaro, ponuro, brak ochoty na cokolwiek. U mnie przejawia się to ze zdwojoną siłą, jak zrobi mi się zimną zawijam się kołdrę i mogę leżeć tak cały dzień.
Dlatego..przychodzę do was z Wrzosenką! Uroczą panią jesień, która nie wygląda tak ponuro jak pogoda za oknem. Wręcz przeciwnie, jest bardzo kolorowa i szeroko się do was uśmiecha. Więc nie czekajcie, odwzajemnijcie się tym samym i nie dajcie się jesiennej chandrze!

Czołem wszystkim! Co u was słychać? U mnie bardzo dobrze. Rozpoczął się nowy rok szkolny i mam zamiar wykorzystać go pełną parą. Mam tyle pomysłów i planów, które chce spełnić. Mam nadzieję, że nie skończy się tylko planowaniu :)



Blog założyłam 3 lata temu. Ci, którzy są ze mną od początku wiedzą, że miałam wiele wzlotów i upadków. Czasami nie pisałam przez długi czas ale zawsze do tego wracałam. Wyświetleń urosło, i nie powiem, że jest to mała liczba, jestem z niej jak najbardziej dumna.Z obserwatorów trochę mniej, ale mam nadzieję, że niedługo to się zmieni.

Ogólnie, myślę, że jak na siebie osiągnęłam już duży sukces.Ale nie martwcie się to nie ostatni.
Jakiś czas dzięki pewnej osobie, na prawdę uwierzyłam, że moje blogowanie ma jakiś sens. Dostałam bardzo miłą wiadomość. Napisała do mnie Magda, która jest ode mnie starsza i jest mamą. Powiedziała mi że jestem jedną z osób, która pomogła jej w podjęciu decyzji o pisaniu bloga.Nawet nie wiecie jak zrobiło mi się miło! Jedna z lepszych chwil w moim życiu!

Magda prowadzi blog pod adresem madziowy.pl . Czytałam jej posty i uważam, że są świetne.  Bardzo życiowe i refleksyjne, ale nie tylko. Pisze także o domu, gotowaniu i dzieciach. więc myślę, że dla każdego coś się znajdzie. Magda ma talent do pisania i szkoda byłoby to zmarnować. Dlatego zapraszam was  na jej bloga! Na pewno nie pożałujecie mile spędzonego czasu przy czytaniu, a uwierzcie, warto zajrzeć! :)

Ostatnio oglądałam film i bardzo mi się spodobał. Stwierdziłam, że warto się tym z wali podzielić, bo może i wam przypadnie do gustu. Nie jest to typowe romansidło, ani horror, ani komedia. Daje trochę do myślenia.
Tak,nazwa nie jest za ciekawa. W polskim znaczeniu jest to tak w ogóle Podziemny krąg.


" 30-letni pracownik firmy ubezpieczeniowej, Jack (Edward Norton), to przeciętny, niczym nie wyróżniający się mężczyzna, który nie jest zadowolony ze swojego życia. Nie ma dziewczyny, a praca nie daje mu satysfakcji. Będąc przywiązanym jedynie do dóbr konsumpcyjnych, czuje, że jego egzystencja nie ma żadnego znaczenia. Kiedy zaczyna miewać problemy ze snem, lekarz radzi mu, aby uczęszczał na spotkania różnych grup wsparcia. O dziwo, Jack idzie za radą i znajduje w nich ukojenie. Jego spokój burzy pojawienie się Marli Singer (Helena Bonham Carter). Obecność kobiety sprawia, iż znowu zaczyna on cierpieć na bezsenność. Podczas jednej z podróży służbowych mężczyzna poznaje ekscentrycznego producenta mydła, Tylera Durdena (Brad Pitt). Gdy po powrocie z przerażeniem odkrywa, że jego mieszkanie wyleciało w powietrze, postanawia zwrócić się do niego o pomoc. Tyler oferuje mu miejsce w swoim domu. Niecodzienny styl bycia przyjaciela sprawia, że Jack z czasem diametralnie zaczyna zmieniać swoje podejście do życia i zupełnie inaczej postrzegać otaczający go świat."


Myślę, że film jest jak najbardziej wart obejrzenia.  Niby na pierwszy plan wysuwa się bijatyka, ale gdy zagłębimy się w niego usłyszymy wiele słów które są prawdą. Film ukazuje nasz XXI wiek. Uświadamia nas w wielu kwestiach i pokazuje jacy chcemy być, a jacy jesteśmy na prawdę. Mi ten film otworzył oczy i dał dużo do myślenia. Zresztą jeśli przeczytacie cytaty to sami się przekonacie, że nie chodzi w nim tylko o walkę. Poruszane są w nim naprawdę ważne kwestie. Kwestie życia i jego jakości.Chciałabym powiedzieć wam więcej, ale wtedy to już go nie obejrzycie pewnie, więc starczy!

 Od razu chce powiedzieć, że dzisiejszy post w żadnym stopniu nie jest odpowiedzią hejt. Chce tylko uświadomić coś heterom i innym osobom.


 Rok temu ktoś anonimowo napisał mi, że nie mam blogowej twarzy i że powinnam przestać blogować. Na początku może się wkurzyłam. No bo jak ktoś może takiego napisać osobie, która realizuje swoje marzenia i dobrze się  przy tym  bawi? Po napisaniu kolejnych postów zrozumiałam, że to co inni mówią o mnie nie ma najmniejszego wpływu na to, co robię. Bo w takim razie przepraszam, ale jak waszym zdaniem wygląda 'blogowa twarz'? Czy już powstał jakiś ideał blogerki czy wymagania, które każda powinna spełniać przed założeniem bloga?
Jeśli tak, to przepraszam, ale mam w dupie wasze ideały.