Hej kochani! ♥
Co u was słychać mordeczki? :) Jak przygotowania do świąt? Gotowi już?
U mnie przez ostatnie 3 dni było strasznie dużo do zrobienia. Latałam od pokoju do pokoju, sprzątałam i trochę gotowałam. Na szczęście mam już to za sobą i z ulgą siedzę przed komputerem pisząc post.
Chciałam, go przygotować już od kilku dni, ale wciąż coś się działo i nie miałam kiedy. W piątek zmieniłam wygląd blogu, jak podoba wam się? :) Mi od razu, gdy skończyłam przypadł go gustu. Wcześniejszy chyba nie był w moim guście. Trochę za dużo różowego.


Chciałam kiedyś zrobić kubeczek na długopisy, czy kwiatki, czy co innego. Ten, który wykonałam sprawdzi się na pewno tym!

Hejka!
Co u was słychać kochani? :) Jak ten czas szybko zleciał! Za kilka dni Wielkanoc, więc trzeba trochę w domu posprzątać ;)
Nie było mnie tu kilka dni, ponieważ na sam koniec mieliśmy sporo sprawdzianów, więc siedziałam i się uczyłam.

Niezależna Sara jest uważana przez swoją rodzinę za czarną owcę. Na szczęście zawsze może liczyć na wsparcie wuja, byłego agenta rządowego. Gdy pewnego dnia ukochany krewny znika bez śladu, Sara postanawia za wszelką cenę go odnaleźć. Pierwsze kroki kieruje do jego przyjaciela, pisarza Adriana Saville’a. Wspólnie odkrywają, że ktoś w pośpiechu przeszukiwał rezydencję starszego pana. Sara zaczyna podejrzewać, że chodzi o sprawę ukrytego podczas wojny w Wietnamie złota i niebezpiecznego agenta o pseudonimie Wilk. Kolejne wydarzenia zdają się potwierdzać jej tezę. Tylko dzięki zdecydowanej interwencji Adriana Sara unika porwania. Szybko okazuje się, że pomoc silnego i pewnego siebie mężczyzny przyda się jej jeszcze wielokrotnie…


Z drugiej strony Sara była zaniepokojona, zmartwiona, i nastawiona podejrzliwie do obcego mężczyzny, którego gabinet pospiesznie przetrząsała. Poza tym doszła do wniosku, ze zwykłym sobie entuzjazmem, że szkoda tracić taką okazję. Kiedy przyjechała przed dwudziestoma minutami, okazało się, że drzwi do stojącego na uboczu domu Saville’a nie są zamknięte na klucz. W końcu nie zamierzała niczego ukraść. Szukała jedynie odpowiedzi na kilka pytań.
Zasuwając szufladę biurka, Sara niecierpliwie rozejrzała się po solidnie wysprzątanym i utrzymanym w porządku pokoju. Ciekawe, do jakiego stopnia odzwierciedla on charakter Saville’a? Jeśli schludne wnętrze drewniana podłoga, proste meble i liczne półki - pasowało do właściciela, Sara mogłaby wpaść w tarapaty, gdyby znienacka on się pojawił. Atmosfera gabinetu nie sprzyjała intruzom.
Okno cieplarni wychodzące na zimną i ciemną wodę Puget Sound stanowiło główne źródło światła. Nad Bainbridge Island zapadał zmrok, a po drugiej stronie zatoki ożywały światła Seattle. Dom stał na uboczu, pośród sosen i jodeł, ale Sara nie chciała zapalać lampy, żeby nie zwrócić uwagi jakiegoś przypadkowego przechodnia.


Niedawno dostałam też nominację do LBA.Zostałam już raz nominowana i teraz nie będę już nominowała nikogo ;) Odpowiem na pytania :)