Natknęłam się z tym powiedzeniem dawno, dawno temu.Jakoś nie przykuło mojej uwagi.Zobaczyłam, przeczytałam, poszłam dalej. Może wtedy byłam za młoda żeby to zrozumieć. Choć i i teraz zastanawiam się czy dobrze to rozumiem. Kilka lat temu nie wiedziałam w ogóle kim jestem. W tej chwili wiem. Jestem wrażliwcem o dobrym sercu. 

Kiedyś miałam miękkie serce i miękką dupę. Można nawet powiedzieć,że szklaną. I pamiętam wszystko. Pamiętam ile razy zbierałam połamane kawałki. Hahah, może ktoś tu zaraz powie "co ty wiesz dzieciaku o życiu, masz dopiero 17 lat, wszystko przed tobą" .No i dobrze ta osoba pomyśli,bo wszystko przede mną, cały wachlarz życia.Ale już trochę wiem,trochę doświadczyłam i na ziemi leżałam kilka razy.

Wiem, że otaczają mnie ludzie, którzy czują się wykorzystywani przez innych.Okazują innym uczucia, są mili, kochani,starają się zawsze pomóc a inni tylko z tego korzystają.. Często nie stać ich nawet na dwa słowa wdzięczności. Chcą tylko więcej i więcej i traktują to jako twój obowiązek.

Mili ludzie przez to często przez to czuja się niedobrze.Wchodzi to im na psychikę.I wiem, że potem jest tylko gorzej.Zamykają się w sobie.

W wyniku takich wydarzeń  możemy  stać  się oschli dla innych,nie pomagać innym, nie współczuć albo potraktować wszystko za naukę, doświadczenie i inaczej się do tego zabrać następnym razem. Wszystko zależy od nas.

Ja już mam twarda dupę,a ty? Czy może twarde serce?