Jesteśmy ludźmi.Przyszliśmy na świat i jakoś staramy się żyć.Często jesteśmy leniwi, boimy się zmian i nowych rzeczy.Wolimy zamknąć się w swojej skorupce,byle było ciepło, miło i przytulnie.Nasze życie staje się nudne, zadowalamy się tym co jest. Na dodatek stajemy się społeczeństwem  spędzającym więcej czasu w telefonie, internecie niż wśród innych ludzi. W ten sposób nie poznajemy ani siebie ani innych.
Nie staramy się by nasze życie było lepsze, żebyśmy my byli lepsi.Rezygnujemy z tego o czym marzymy, co chcielibyśmy zrobić.Nie wykorzystujemy siebie na 100%.

A uwierzcie, że jesteśmy tacy zdolni, tak wiele drzemie w nas siły i talentów. Tylko trzeba ruszyć głowa,sercem i nogami.Otrzymaliśmy ogromny dar. Dar życia. I szkoda byłoby go nie wykorzystać. Siedząc na tyłku możemy się tylko zadręczać, że inni są lepsi w śpiewaniu, rysowaniu, mają lepsze oceny, są świetnymi liderami i dobrze grają w siatkówkę..oo i jeszcze lepiej tańczą!Tak każdy może i robi.To tylko nas dołuje i odbiera nam chęci do działania.Dobrze wiecie o czym mówię. Kiedy tak myślimy,czujemy się przeciętni, ale niż z tym nie robimy. Nie próbujemy nic nowego.



Hmm.Potrzebujemy się rozwijać. W ten sposób poznajemy siebie bardziej,to co lubimy robić, a czego nie, co sprawia, że uśmiech pojawia się nam na twarzy, a co powoduje, że jesteśmy szczęśliwi.Tylko dzięki temu nasze życie staje się pełniejsze. Bo po co w takim razie Bóg dał nam życie?Żebyśmy przeżyli je jako przeciętniaki, które nie doszły do niczego w życiu?
Zamiast narzekać lepiej zastanowić się co nas interesuje, czego chcielibyśmy spróbować. Nie ważne czy jest to mało ważne, czy więcej.To kolejne doświadczenie.Wiedza. I życie ciekawsze :)

Rób to co kochasz i rozwijaj się. Nie ważne czy masz ochotę robić coś błahego czy coś mega ważnego! Liczy się to, że nie siedzisz na tyłku i nie jesteś jak wszyscy. Nie wiesz ile w stanie jesteś zrobić, dopóki sam się nie przekonasz. Może być ciekawie, a czasem może nie wyjść.W ten sposób poznasz bardziej siebie, to się liczy!